Shkencëtarët kanë zbuluar fosilet e një specieje si piranja, të cilat ata thonë se është shembulli më i hershëm i një peshku mishngrënës.

Kjo krijesë kockëmadhe, e gjetur në Gjermaninë e Jugut, jetonte rreth 150 milion vjet më parë dhe kishte dhëmbët dalluese të mprehtë të piranjas moderne.

Këta grabitës Jurasikë përdorën dhëmbët e tyre të mprehtë për të copëtuar copa mishi dhe për të ngrënë peshqit e tjerë.

Peshqit e tjerë u gjetën pranë, të cilët ishin sulmuar nga Piranjat e lashta.

“Ne kemi peshq të tjerë nga i njëjti lokalitet me copa që mungojnë nga trupat e tyre”, tha Dr David Bellwood i Universitetit James Cook, Australi, i cili është një nga autorët e studimit.

Hulumtuesit analizuan nofullat dhe gjetën dhëmbë të gjata në pjesën e jashtme të një kocke duke formuar qiellzën e gojës. Ata gjithashtu gjetën dhëmbë trekëndorë me skaj të dhëmbëzuar në kockat e nofullave.

Ekipi ndërkombëtar i shkencëtarëve arriti në përfundimin se modeli dhe forma e dhëmbëve, si dhe morfologjia e nofullës japin idenë e një goje të pajisur mirë për të përtypur mish.

“Ne u habitëm se ky peshk kishte dhëmbë si piranja”, thotë Martina Kölbl-Ebert, nga Jura-Muzeu Eichstätt, e cila udhëhoqi studimin.

“Ky peshk rrjedh nga një grup peshqish (pycnodontids) që janë të famshëm për dhëmbët e tyre dërrmues. Ajo që është më surprizuese, është se i përket periudhës së lashtësisë.

“Peshqit siç i njohim ata, peshqit kockor, thjesht nuk kafshonin peshq të tjerë në atë kohë. Peshkaqenët kanë qenë në gjendje të kafshonin copa mishi, por gjatë gjithë historisë, peshqit kockëmëdhenj janë ushqyer me krijesa të gjalla të detit. Ushqimi me mish ishte diçka që erdhi shumë më vonë. “